NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
ابْنُ السَّرْحِ
حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
عَنْ الزُّهْرِيِّ
عَنْ
السَّائِبِ
بْنِ يَزِيدَ
قَالَ لَمَّا
قَدِمَ
النَّبِيُّ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
الْمَدِينَةَ
مِنْ غَزْوَةِ
تَبُوكَ
تَلَقَّاهُ
النَّاسُ فَلَقِيتُهُ
مَعَ
الصِّبْيَانِ
عَلَى ثَنِيَّةِ
الْوَدَاعِ
es-Saib b. Yezid'den demiştir
ki:
Nebi sallallahu aleyhi
ve sellem Tebük gazvesinden döndüğü zaman, kendisini halk (yolda) karşıladı
çocuklarla birlikte ben de o'nu Veda tepesinde karşıladım.
İzah:
Buhârî, cihad; Tirmizî,
cihad
Tebuk; Medine ile Şam arasında
bir yerin adıdır. Karayolu ile hacca gidenler, Tebük'ten geçerler. Tebük
gazvesi, miladın 630. senesinde, (hicretin 9. senesinde) vuku bulmuştur.
Seniyyetü'l-veda:
Medine'nin dışında bulunan bir tepedir. Cahiliyye devrinde, Medine'den taşraya
gitmek isteyenler buradan uğurlandığı için bu tepeye Uğurlama tepesi anlamına
Seniyyetü'l-veda ismi verilmiştir.
Çocukları, savaştan
veya hacdan dönen kimseleri karşılamaya göndermekte onları güzel ahlaklara
alıştırmak ve onlara seferden dönenlerin duasını kazandırmak gibi faydalar
vardır. el-Mihleb'in beyanına göre hacıları ve gazileri yolda sevinçle
karşılamakta emr-i maruf manası vardır. Bu iyi amellerden biridir.